.

.
http://heutuxiatoynaeisaiellinas.blogspot.com

8/3/15

ΕΠΙΜΕΤΡΟ

Τι είναι αυτό που επιβάλλεται να ξέρει  ο Έλληνας χριστιανός ορθόδοξος;
Αυτό που αποτελεί χρέος επιτακτικό να το γνωρίζει καλά είναι μαζεμένο σε μερικές γραμμές
Παραγγέλματα και Μακαρισμοί

Οι μακαρισμοί από τον Ιησού το Ναζωραίο το Χριστό  από την επί του όρους ομιλία του στη Καινή Διαθήκη.
Τα Δελφικά παραγγέλματα από τους επτά Έλληνες σοφούς της αρχαιότητας όπως διασώθηκαν σε επιγραφές στο μαντείο των Δελφών:
Τον Θαλή τον Μιλήσιο,
τον Πιττακό τον Μυτιληναίο,
τον Βία τον Πρηνεύ,
τον Σόλωνα τον Αθηναίο,
τον Κλεόβουλο τον Ρόδιο,
τον Περίανδρο τον Κορίνθιο
 τον Χίλωνα τον Λακεδαιμόνιο.


Τα δελφικά παραγγέλματα είναι η αρχέγονη σοφία των Ελλήνων συμπυκνωμένη σε απλά παραγγέλματα.
Διαβάζοντας τα κανείς κατανοεί ότι ο Χριστός, τα δίδαξε όλα μαζί δια του παραδείγματος του τελειοποιώντας τα με την αγάπη.
Τα δελφικά παραγγέλματα είναι η παλαιά διαθήκη του  Έλληνα.

 Τα Δελφικά Παραγγέλματα:

1. Έπου Θεώ. - (Να ακολουθείς τα Θεία )
2. Νόμω πείθου. - (Να πείθεσαι στον Νόμο )
3. Θεούς σέβου. - (Να σέβεσαι τα Θεία )
4. Γονείς σέβου. - (Να σέβεσαι τους γονείς)
5. Ηττώ υπέρ δικαίου. - ( Να χάνεις για το δίκαιο )
6. Γνώθι μαθών - (μέσω πείρας γνώριζε).
7. Ακούσας νόει - (Κατανόησε αφού πρώτα ακούσεις).
8. Σαυτόν ίσχε - ( γνώρισε τον εαυτό σου).
9. Φρόνει θνητά.- (Να σκέφτεσαι σαν θνητός)
10. Εστίαν τίμα. - ( Να τιμάς το σπίτι σου)
11. Άρχε σεαυτού. - ( Να κυριαρχείς στον εαυτό σου)
12. Φίλοις βοήθει. - (Να βοηθάς τους φίλους σου)
13. Θύμου κράτει. -(Να συγκρατείς το θυμό σου)
14. Φρόνησιν άσκει. - (Να καλλιεργείς το φρόνημά σου)
15. Πρόνοιαν τίμα.- (Να εκτιμάς την πρόνοια)
16. Όρκω μη χρω - (Να μην ορκίζεσαι)
17. Φιλίαν αγάπα. - (Να αγαπάς τη φιλία)
18. Παιδείας αντέχου. - (Να αντέχεις στην Παιδεία)
19. Δόξαν δίωκε. - (Να επιδιώκεις την δόξα)
20. Σοφίαν ζήτει. - (Να αναζητάς την σοφία)
21. Καλόν ευ λέγε - (Να λες καλά το καλό).
22. Ψέγε μηδένα. - (Να μην επικρίνεις)
23. Επαίνει Αρετήν. -(Να επαινείς την Αρετή)
24. Πράττε δίκαια. - (Να πράττεις δίκαια)
25. Φίλοις ευνόει. - (Να καταλαβαίνεις καλά τους φίλους-να είσαι κοντά τους)
26. Εχθρούς αμύνου. - (Να αμύνεσαι στους εχθρούς)
27. Ευγένειαν άσκει. - (Να ασκείς την ευγένεια)
28. Κακίας απέχου. - (Να απέχεις από την κακία)
29. Κοινός γίνου.- (Να είσαι κοινωνικός)
30. Ίδια φύλαττε.- (Να προστατεύεις τα δικά σου)
31. Αλλοτρίων απέχου. -(Να απέχεις από τα ξένα)
32. Εύφημος ίσθι - (Να διατηρείς καλή φήμη).
33. Άκουε πάντα. - (Να ακούς όλες τις πλευρές)
34. Φίλω χαρίζου.- (Να είσαι πάντα διαθέσιμος, να χαρίζεσαι στους φίλους)
35. Χρόνου φείδου. - (Να μην σπαταλάς τον χρόνο σου)
36. Όρα το μέλλον.- (Να φροντίζεις το μέλλον)
37. Ύβριν μίσει. - (Να μισείς την ύβρη)
38. Ικέτας αίδου - ( Να σέβεσαι τους ικέτες-όσους προστρέχουν για βοήθεια-Να βοηθάς)
39. Υιούς παίδευε. - (Να δίνεις Παιδεία στους απογόνους σου )
40. Έχων χαρίζου. - (Να χαρίζεις, όταν έχεις)
41. Δόλου φόβου. - (Να φοβάσαι τον δόλο)
42. Ευλόγει πάντας. - (Να λες καλό για όλους)
43. Φιλόσοφος γίνου. - (Να επιδιώκεις τη σοφία)
44. Όσια κρίνε. - (Να κρίνεις με αγάπη)
45. Γνούς πράττε. - (Να πράττεις με επίγνωση)
46. Φόνου απέχου. - ( Να απέχεις από φόνο)
47. Εύχου δυνατά - (Να εύχεσαι με δύναμη)
48. Σοφοίς χρώ - (Να συναναστρέφεσαι με σοφούς)
49. Ήθος δοκίμαζε - (Να δοκιμάζεις το ήθος)
50. Λαβών απόδος.- ( Όταν παίρνεις να δίνεις)
51. Υφορώ μηδένα - (Να μην είσαι καχύποπτος).
52. Τέχνη χρώ - (Να ασκείς την τέχνη).
53. Ό μέλλεις δός.- (Να προσφέρεις αυτό που θα χρειαστεί)
54. Ευεργεσίας τίμα. - (Να τιμάς τις ευεργεσίες)
55. Φθόνει μηδενί. - ( Να μην φθονείς )
56. Φυλακήν πρόσεχε.- (Να προσέχεις τη φυλακή)
57. Ομοίοις χρώ- ( Να δίνεις στους όμοιούς σου).
58. Διαβόλήν μίσει. - (Να μισείς τη διαβολή)
59. Δικαίως κτώ. - (Να αποκτάς δίκαια)
60. Αγαθούς τίμα. - (Να τιμάς τους αγαθούς)
61. Κριτήν γνώθι.- (Να δέχεσαι τον κριτή και τη κριτική)
62. Γάμους κράτει.- (Να κρατάς τον γάμο σου)
63. Τύχην νόμιζε.- (Να περιμένεις το τυχαίο)
64. Εγγύην φεύγε.- (Να αποφεύγεις να δίνεις εγγυήσεις)
65. Πάσι διαλέγου.- (Να κάνεις διάλογο με όλους)
66. Ελπίδα αίνει. - (Να δοξάζεις την ελπίδα)
67. Δαπανών άρχου.- (Να άρχεις στις δαπάνες να μη σπαταλάς)
68. Κτώμενος ήδου.- (Να ευχαριστιέσαι όταν αποκτάς με δίκαιο τρόπο)
69. Αισχύνην σέβου. - (Να σέβεσαι την ντροπή)
70. Χάριν εκτέλει.- (Να κάνεις χάρες)
71. Ευτυχίαν εύχου. - (Να εύχεσαι για ευτυχία)
72. Τύχην στέργε. - (Να συμφωνείς με την τύχη σου)
73. Ακούων όρα.- (Όταν ακούς να βλέπεις)
74. Εργάζου κτητά. - (Να κοπιάζεις για πράγματα που αξίζουν να τα αποκτήσεις)
75. Έριν μίσει. - (Να μισείς την έριδα)
76. Όνειδος έχθαιρε. - (Να μισείς τον χλευασμό)
77. Γλωσσαν ίσχε - (Να συγκρατείς την γλώσσα σου)
78. Ύβριν αμύνου. - (Να αμύνεσαι στην ύβρη)
79. Κρίνε δίκαια. - (Να κρίνεις δίκαια)
80. Χρώ χρήμασι.- ( Να χρησιμοποιείς τα χρήματα με σύνεση)
81. Αδωροδόκητος δοκίμαζε.- (Να ζεις χωρίς την δωροδοκία)
82. Αιτιώ παρόντα.- (Να αιτιολογείς όσα συμβαίνουν)
83. Λέγε ειδώς. - (Να μιλάς γνωρίζοντας)
84. Βίας μή έχου. - (Να μην ασκείς βία)
85. Αλύπως βίου.- (Να ζεις χωρίς λύπη)
86. Ομίλει πράως.- ( Να μιλάς με πραότητα )
87. Φιλοφρόνει πάσιν.- (Να είσαι φιλικός σε όλους)
88. Υιοίς μή καταθάρρει.- (Μην αποκαρδιώνεις τα παιδιά σου)
89. Γλώττης άρχε. - (Να ελέγχεις την γλώσσα σου)
90. Σεαυτόν ευ ποίει.- (Να ευεργετείς τον εαυτό σου)
91. Ευπροσήγορος γίνου.- (Να γίνεις ευπροσήγορος, γλυκομίλητος προσηνής καταδεκτικός)
92. Αποκρίνου εν καιρώ.- (Να μιλάς όταν και όποτε πρέπει)
93. Πόνει μετά δικαίου. - (Να κοπιάζεις δίκαια)
94. Πράττε αμετανοήτως.- (Να πράττεις χωρίς μετάνοιες κι αμφιβολίες)
95. Αμαρτάνων μετανόει.- (Να μετανοείς για τα σφάλματά σου)
96. Οφθαλμού κράτει.- (Να κυριαρχείς τους οφθαλμούς σου)
97. Βολεύου χρήσιμα.- (Να σκέφτεσαι χρήσιμα)
98. Επιτέλει συντόμως.- (Να ξεπληρώνεις σύντομα)
99. Φιλίαν φύλαττε.- (Να προφυλάσσεις την φιλία)
100. Ευγνώμων γίνου.- (Να είσαι ευγνώμων)
101. Ομόνοιαν δίωκε - (Να επιδιώκεις την ομόνοια)
102. Άρρητα μη λέγε. - (να μην λες αυτά που δεν λέγονται)
103. Τό κράτουν φόβου.- (Να φοβάσαι τον κρατούντα)
104. Καιρόν προσδέχου - (Να δέχεσαι τον χρόνο).
105. Έχθρας διάλυε.- (Να διαλύεις τις έχθρες)
106. Γήρας προσδέχου - (Να δέχεσαι τα γηρατειά).
107. Επί ρώμη μή καύχω.- (Να μην καυχιέσαι για την δύναμη σου)
108. Ευφημίαν άσκει.- (Να ασκείς-επιβεβαιώνεις τη καλή φήμη)
109. Απέχθειαν φεύγε.- (Να αποφεύγεις την απέχθεια)
110. Πλούτει δικαίως.- (Να πλουτίζεις δίκαια)
111. Δόξαν μή λείπε.- (Μην λείπεις από την δόξα)
112. Κακίαν μίσει.- (Να μισείς την κακία)
113. Κινδύνευε φρονίμως.- (Να κινδυνεύεις με σύνεση)
114. Χρησμούς θαύμαζε.- (Να εκτιμάς τους χρησμούς/συμβουλές που σου δίνουν)
115. Ούς τρέφεις αγάπα. -(Να αγαπάς αυτούς που τρέφεις)
116. Απόντι μή μάχου.- (Να μην μάχεσαι αυτόν που είναι απών)
117. Πρεσβύτερον αίδου - (Να σέβεσαι τους μεγαλύτερους)
118. Νεώτερον δίδασκε.- (Να διδάσκεις τους νεότερους)
119. Πλούτω απίστει. - (Να μη πιστεύεις στο πλούτο)
120. Σεαυτόν αίδου - (Να σέβεσαι τον εαυτό σου).
121. Μή άρχε υβρίζων.- (Να μην κυριαρχείς με αλαζονεία)
122. Προγόνους στεφάνου.- ( Να στεφανώσεις τους προγόνους σου)
123. Επί νεκρώ μή γέλα.- (Μην περιγελάς τους νεκρούς)
124. Ατυχούντι συνάχθου.- (Να συμπάσχεις με τον άτυχο)
125. Χαρίζου ευλαβώς.- (Να χαρίζεις με λογική και ευλάβεια)
126. Έξ ευγενών γέννα.- (Να επιδιώξεις να συγγενέψεις με καλούς ανθρώπους)
127. Επαγγέλου μηδενί.- (Να μην διατάζεις κανέναν)
128. Τύχη μή πίστευε.- (Να μην εμπιστεύεσαι την τύχη)
129. Τελεύτα άλυπος.- (Να πεθαίνεις χωρίς λύπη)
130. Μήδεν Αγαν. -( Να μην υπερβάλλεις/Τα πάντα με μέτρο)
131. Αδικίαν μισείν.- (Να μισείς την αδικία)
132. Ευσέβειαν φυλάσσειν.- (Να είσαι ευσεβής)
133. Ηδονής κρατείν.- (Να ελέγχεις τις ορμές σου)
134. Βία μηδέν πράττειν.- (Να μην ασκείς βία)
135. Τέκνα παιδεύειν.- (Να μάθεις στα παιδιά σου την ζωή)
136. Μή θρασύνου.- (Να μην είσαι θρασύς)
137. Νόμοις πείθου.- (Να είσαι νομοταγής)
138. Μελέτει το πάν.- (Να μελετάς τα πάντα)
139. Γαμείν μέλλον καιρόν γνώθι - (Να παντρεύεσαι την κατάλληλη στιγμή)
140. Μή επί παντί λυπού.- (Μην λυπάσαι για τα πάντα)
141. Πίνων άρμοζε.- (Να ορίζεις/ελέγχεις την μέθη σου)
142. Πέρας επιτέλει μή αποδειλιών.- (Να μην διστάζεις να τελειώνεις ότι αρχίζεις)
143. Τό συμφέρον θηρώ.- (Να προσπαθείς για το καλό σου)
144. Θνήσκε υπέρ Πατρίδος.- (Να θυσιάζεσαι για την πατρίδα σου)
145. Τώ βίω μάχου.- (Να μάχεσαι σε όλη την ζωή)
146. Ευ πάσχε ώς θνητός. - (Ως θνητός να υπομένεις τα πάντα)
147. Παίς ών κόσμιος ίσθι (να είσαι), ηβών εγκρατής, μέσος δίκαιος, πρεσβύτερος εύλογος. - (Παιδί να είσαι κόσμιος, έφηβος εγκρατής, ενήλικας να είσαι δίκαιος και γέροντας να είσαι σοφός)



Η επί του όρους ομιλία του Χριστού (Ματθαίου κεφ. ε' στίχοι 1-12)
Οι μακαρισμοί

Μακάριοι είναι οι απλοί και ταπεινόφρονες, γιατί σ' αυτούς ανήκει η Βασιλεία των ουρανών.

Μακάριοι είναι εκείνοι, που πενθούν, γιατί αυτοί θα παρηγορηθούν.

Μακάριοι είναι οι πράοι, γιατί αυτοί θα κληρονομήσουν τη γη.

Μακάριοι είναι εκείνοι που πεινούν και διψούν τη δικαιοσύνη, γιατί αυτοί θα χορτάσουν.

Μακάριοι είναι οι ελεήμονες, γιατί αυτοί θα ελεηθούν.

Μακάριοι είναι εκείνοι που έχουν καθαρή καρδιά, γιατί αυτοί θα δουν το Θεό.

Μακάριοι είναι οι ειρηνοποιοί, γιατί αυτοί θα ονομαστούν παιδιά του Θεού.

Μακάριοι είναι εκείνοι, που καταδιώκονται για χάρη της δικαιοσύνης, γιατί σ' αυτούς ανήκει η Βασιλεία των ουρανών.

Μακάριοι θα είστε, όταν θα σας βρίσουν και σας καταδιώξουν και πουν εναντίον σας κάθε κακό λόγο λέγοντας ψέματα, εξαιτίας μου.

Τότε να χαίρεστε και να αγαλλιάστε, γιατί η ανταμοιβή σας θα είναι μεγάλη στους ουρανούς. Έτσι ακριβώς κυνήγησαν τους προφήτες, που έζησαν πριν από σας.

ΚΥΡΙΟ ΜΕΡΟΣ ΚΕΦ ΚΒ [176-193]

176.
Και  με το θάνατο, τι θα γίνει με το θάνατο;
Νάρκωση και λήθη είναι ο θάνατος πριν το σωματικό θάνατο.
Ο συμβιβασμός και η συμφιλίωση ή η άγνοια της πραγματικότητας θετική κι αρνητικής.
Όσο για την αρνητική πλευρά μας τη ζούμε τη νοιώθουμε και γευόμαστε τους καρπούς της αλλά μας τη τρίβουν στη μούρη και ξένοι και δικοί μας.
Μα καλά μόνο αυτή υπάρχει; Δεν υπάρχει και η άλλη πλευρά;
Εκείνη θα πρέπει να τους τη τρίβουμε εμείς στη μούρη και να τους τη ξύνει καλά σα γυαλόχαρτο για να μανιώνουν και να γίνονται πιο αυστηροί και πιο αιχμηροί να μας κρατούν ξάγρυπνους.

Αυτός είναι ο στόχος του παρόντος.
Δεν πεθαίνει κανείς πριν το θάνατο μόνο αδιαφορώντας για την κακή αλήθεια αλλά εξίσου ίσως και παραπάνω αν δε γνωρίζει τη καλή αλήθεια.
Αυτή όλοι τη θεωρούν αυτονόητη, και για τούτο στρέφουν τη κριτική τους μόνο στα αρνητικά, ποτέ δεν επαινούν το καλό, ποτέ δεν το ψάχνουν, ποτέ δεν το αναδεικνύουν, ποτέ δεν το αναλύουν.
Είναι θέμα που δεν ενδιαφέρει υποτίθεται.
Είναι θέμα άνευρο και βαρετό.
Κι όμως με μια σταγόνα μέλι πιάνεις πιο πολλές μέλισσες από ότι με ένα ασκί χολή.

Με τον έπαινο μαθαίνουν οι άνθρωποι με τον αληθινό, καλό λόγο που τόσο σπανίζει και τόσο σπουδαίο ρόλο παίζει.
Όχι κολακείες αυτές αντηχούν κούφιες και παράφωνες αυτές δεν είναι αλήθεια αυτές διαβρώνουν και κάνουν κακό.
Μιλώ για τη θετική πλευρά του κόσμου, για την επιδίωξη τους στόχους, το σκοπό, τον τρόπο, τα νοήματα τις έννοιες, την πρόταση, ομιλώ για το παράδειγμα.


177.
Η μεταθανάτιος ζωή υπήρχε από την αρχαιότητα ονομαζόταν: ο κάτω κόσμος του Άδη.
Ο χριστιανισμός τον είπε παράδεισο και κόλαση.
Ο θάνατος κι ο χάρος πάντα ένας εχθρός του βίου, ποτέ φίλος, ένας ξένος στη καλύτερη των περιπτώσεων, κι όμως είναι ο πιο διδακτικός εχθρός, ο πιο δηκτικός ξένος.
Το μόνο σίγουρο πράγμα στη ζωή του ανθρώπου είναι ότι θα πεθάνει.

Η ζωή σαν σε επίγειο παράδεισο δεν μπορεί να ανταλλαχθεί με την υπόσχεση μέλλουσας μετά θάνατο ζωής, κάνεις δεν ανταλλάσει το τώρα με το άδηλο μέλλον ούτε τότε ούτε τώρα.
Το ίδιο ισχύει με την κατάργηση του παραδείσου, την επίγεια κόλαση.
Κάθε πράγμα στο καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο.
Όταν ο χάρος θα είναι εδώ εμείς θα έχουμε φύγει.
Αλλά όλα εδώ πληρώνονται καλά και κακά.

Αυτό που τονιζόταν και τότε και τώρα είναι πως η ζωή μοιάζει σαν την ιστορία μικρό κομμάτι  της ύπαρξης μας είναι συνειδητό και γνωστό.
Ούτε το πριν ούτε το μετά είμαστε σε θέση να ξέρουμε ή να μάθουμε.

Άρα μόνο μας καθήκον το τώρα και ο καλύτερος δυνατός χειρισμός των πραγμάτων ώστε να αποκτήσει τις βάσεις του εδώ και τώρα ο παράδεισος μας που μπορεί να συνεχίζεται στο διηνεκές.

Η χαρά της ζωής τι άλλο είναι παρά αυτός ο επίγειος παράδεισος που ο Ελληνικός πολιτισμός πρότεινε πριν το Χριστό.
Αν η αγάπη, η πίστη, η ελπίδα δεν εμπλουτίσουν τη ζωή της σοφίας και τη σοφία της ζωής τότε τι μένει;
Χριστός και Έλληνες λέγανε "μόνο καλή καρδιά μένει τίποτε άλλο".
Απλή επιδίωξη και πόσο δύσκολο να το καταφέρει κανείς.

180.
Κωμικοτραγικό να  αντέχεις στη ζωή λιγότερο από ότι την αγαπάς.
Να την αγαπάς τόσο που να μην αντέχεις άλλο να διαλύεσαι μέσα της.
Η οριακή ευτυχία να χάνεσαι σε ότι αγαπάς περισσότερο.
Να ερωτεύεσαι σαν το γέρο κάποια που δεν μπορείς να την αντέξει η υγεία σου, σαν το καλοφαγά που σκάει από την αφθονία.

181.
Η ελληνική μελαγχολία γεννιέται από το ανικανοποίητο από την υπερβολική αποδοχή της ζωής.
Ο ελληνικός έρωτας για τη ζωή γεννάει βαθιά γνώση της.
Η γνώση είναι χαρά και λύπη μαζί είναι απόλαυση και αποκάλυψη είναι έκπληξη και απογοήτευση.
Όπως όλοι οι έρωτες δίνει ζωή και παίρνει χαρά σε αντάλλαγμα.

182
Όσοι αγάπησαν πολύ αυτό τον τόπο πέθαναν νέοι αγωνιζόμενοι, ή κατάντησαν τρελοί γιατί οι αγώνες τους δεν ευοδώνονται.

183.
Η Ελλάδα είναι μια απαιτητική ερωμένη τα θέλει όλα ή τίποτε.
Πολλοί της γυρίζουν τη πλάτη για αυτό το λόγο, αλλά ο έρωτας τους σιγοτρώει όσο κι αν πάνε μακριά όσο κακό κι αν της κάνουν.
Γιατί ξέρουν ότι δικαίως είναι τόσο απαιτητική προσφέρει το παν σε αντάλλαγμα.

184.
Πότε θα εμφανιστεί το πραγματικό πρόσωπο πίσω από τη λάσπη και τα στολίδια;
Τότε θα λάμψει η αλήθεια και η ζωή για όλο το κόσμο.

185.
Το πρόσωπο της Ελλάδας που μέρη τόσα φαίνονται  και μέρη είναι κρυμμένα, θα σε έκαιγε τόσο φώς.

186.
Το Ελληνικό φως. Μεγάλη ανάσα και όπλο θανατερό.
ΕΝ ΔΕ ΦΑΕΙ ΚΑΙ ΑΛΕΣΣΟΝ
Λίγοι τολμούν να κοιτάξουν.
Όλοι όσοι κοιτάξουν λάμπουν σαν το φεγγάρι ή και φωτίζουν σαν άλλοι ήλιοι.
Οι υπόλοιποι βρίσκονται ή στο όχι ή στο ίσως
από φόβο, από φθόνο ή από σκότος.

187.
Έντονες αντιθέσεις: το έντονο φώς δημιουργεί με την έλλειψη του τεράστια σκιά, σκοτάδι ολάκερο.
Αντίθετες γνώμες κι αντίρροπες και κραυγαλέες, αξιοζήλευτες.

188.
Έλληνας: τραγική και κωμική στιγμή του ανθρώπου όπως και αν έχει διδακτική και ψυχαγωγική.

189.
Μάρτυς μου ο θεός
τίποτε πάνω από αυτή τη πατρίδα και το φώς της δεν αγάπησα περισσότερο.

                              . 

190.
Φυσικά έγραψε ο ένας Νίκος- Δήμου- για τη δυστυχία του να είσαι έλληνας και ο άλλος Νίκος-ο Καββαδάς- για την ευτυχία του να είσαι Έλληνας

191.
Γιατί υπάρχει αυτή η δυστυχία, εχθρός του καλού το καλύτερο.

192.
Να όμως που γράφοντας για τη δυστυχία έγραψε και για την ευτυχία: του να μην είσαι Έλληνας!.

193.
Δεν έγραψε όμως για την δυστυχία του να μην είσαι Έλληνας.
Πολύ περισσότερο δεν έγραψε για την:
ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ.

συνέχεια >>>

ΚΥΡΙΟ ΜΕΡΟΣ ΚΕΦ ΚΑ[170-175]


170.
Το όνειρο του Καραγκιόζη διδακτικό, ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται κι όχι μεγαλείο ψυχής.
Καλύτερα έτσι όμως παρά να είσαι χορτάτος και να ονειρεύεσαι μεγαλείο ψυχής.
Βλέπετε είναι πιο εύκολο να βρεις το ψωμί παρά το μεγαλείο ψυχής.
                       
 171.
Η αγωνιστική διάθεση του βίου δεν μπορεί να υπάρχει αν έχει διασφαλιστεί η ασφάλεια.
Το περιβάλλον  της σιγουριάς, της υποστήριξης, της κάλυψης των βιοτικών αγαθών δεν περιέχει αγώνα μόνον ανάπτυξη.
Ο εύκολος θρίαμβος της ελευθερίας στα βιοτικά δε θα δείξει τους καρπούς του, θα κάνει τους ανθρώπους μαλθακούς σωματικά και ψυχικά.
Οι όροι καλοταϊσμένος επαναστάτης είναι αντικρουόμενες.Όπως και οι όροι πειναλέος καλλιτέχνης.
Τότε ο άνθρωπος εκπορνεύεται για να επιβιώσει.
Λεπτή η ισορροπία ανάμεσα στα δύο: επαναστάτης-καλλιτέχνης.
Για τούτο σπανίως θα δούμε στην Ελλάδα και το κόσμο τις δύο ιδιότητες να συνυπάρχουν.
                  
172.
Ιερή μεγάλη τρέλα η άϋλη  κοσμικότητα.
Πως χωράνε και τα δύο;
Πως συνυπάρχει ο επαναστάτης με τον καλλιτέχνη.
Πως συνυπάρχει ο Χριστιανός με τον Έλληνα κι ο Έλληνας με το Χριστιανό;
Αυτή η ιερή τρέλα που διακατέχει το Ελληνορθόδοξο υπόβαθρο πολιτισμού  τη συνεργασία του αρμονικού του ισορροπημένου του ανθρώπινου φιλόσοφου στρατιώτη, του ήθους και του πνεύματος
με τον ακραίο απόκοσμο ασκητή: της αγάπης, της πίστεως, της ελπίδας, της εξαΰλωσης, της ολιγάρκειας, του απέριττου και ουσιαστικού που επιτυγχάνεται δια της χάρης μόνο.
Αποτελεί το θαύμα του Ελληνοορθόδοξου τρόπου.
Είναι οι δυο πλευρές του αυτού νομίσματος.

173.
Οι Έλληνες αγαπούν τον αγώνα για τη διάκριση πιο πολύ από την ίδια τη διάκριση.
Θυμηθείτε τη δόξα των ολυμπιονικών από τον ''ιερό κότινο'' το στεφάνι από κλαδί της ιερής ελιάς της Αθηνάς.

174.
Όλοι ζητάμε την ευτυχία. Ωστόσο αν ποτέ οι άνθρωποι συμφιλιωθούν με την απέριττη ζωή του αγωνιστή και δεχτούν την αρετή της φιλοπρωτίας για την αρετή, για τη δόξα, για την αγάπη, τότε το Ελληνορθόδοξο πνεύμα αδελφοσύνης θα επικρατήσει.

175.
Επτακόσιες χιλιάδες χρόνια διαπιστωμένα οι Έλληνες λατρεύουν τη ζωή κι εμείς μαθαίνουμε μόνο τις τρεις τελευταίες χιλιάδες .
Από τον Όμηρο ως τον Ελύτη δεν είναι κακή περίοδος, απλά η μόνη που ξέρουμε.
''Ζώειν και οράν φαός ηλίοιο"
Να ζει κανείς και να βλέπει το φως του ήλιου!

ΚΥΡΙΟ ΜΕΡΟΣ ΚΕΦ Κ [159-169]

ΔΙΑΝΟΗΣΗ
159.
Διανοούμενοι στην Ελλάδα είναι άπαντες. Όλοι θέλουν να ακουστούν και θέλουν να ξεχωρίσουν να αφήσουν τη σφραγίδα τους.

160.
Η λέξη διανοούμενος φαντάζει κωμική στην Ελλάδα αφού δεν νοείται άνθρωπος μη διανοούμενος. Τότε δεν είναι άνθρωπος είναι ζώο.
Όλοι οι άνθρωποι εδώ μιλάνε για όλα τα θέματα και μάλιστα σαν γνώστες. Είσαι ειδικός λες; απόδειξε το πες μου κάτι που δεν ξέρω.
Δεν υπάρχουν αυθεντίες εδώ. Καλώς ή κακώς ότι λες κρίνεται ενίοτε επιπόλαια ή από ημιμαθείς όμως πάντα θα έχεις κριτές και ανακριτές.
Δεν είσαι ότι δηλώσεις αν δεν το αποδείξεις.
Εμπεριέχει μια μορφή βίας όλο αυτό το σκηνικό , αλλά είναι οι οδύνες ενός ιδιαίτερα δύσκολου τοκετού: της μεγαλοφυΐας των Ελλήνων, του
ΠΙΣΤΕΥΕ ΚΑΙ ΜΗ, ΕΡΕΥΝΑ!
είτε πιστεύεις κάτι είτε όχι παρόλα αυτά να το ερευνάς.
Είναι η πίστη που δίδαξαν οι φιλόσοφοι αλλά και ο σοφός εσταυρωμένος.

161.
Στους έλληνες δεν ταιριάζει η παθητική συμμετοχή στη πνευματική εκδήλωση. Πολιτισμικά έχουν μάθει να συμμετέχουν στη δράση ακόμη και ως κοινό.
Οι εκδηλώσεις όπως εκθέσεις ζωγραφικής γλυπτικής εικαστικά γενικώς ή οι συναυλίες κλασικής μουσικής ή οι διαλέξεις σπάνια βρίσκουν κοινό άνω του γνωστού κοινού των στιγματισμένων ως κουλτουριάρηδες-οι άνθρωποι που δηλώνουν διανοούμενοι-.
Η σημερινή μουσική χορεύεται από έναν ή το πολύ δύο, και κατά κανόνα ακούγεται μοναχικά, στην ελληνική παράδοση αυτό ήταν η εξαίρεση η μουσική κι ο χορός ήταν συμμετοχική υπόθεση.
Οι ρυθμοί τώρα είναι καταρχήν ακουστικοί και μετά χορευτικοί κι εδώ γινόταν αντίστροφα, μόνο στις κηδείες κι στις τελετές δεν χόρευαν . Έλεγαν πάμε στο χορό;
Την τέχνη την είχαν συνδέσει είτε με μυστήρια και ήταν μέρος της θρησκευτικής τους ζωής είτε της καθημερινής τους ζωής δεν υπήρχε τέχνη για τη τέχνη υπήρχε πάντα σημείο αναφοράς στη ζωή.
Οι πίνακες τους ήταν τα αγγεία της καθημερινής χρήσης, τα υφαντά τα κοσμήματα, τα υπόλοιπα  αρχιτεκτονικά γλυπτικά αγάλματα και μωσαϊκά και ζωγραφικά έργα ήταν μέρος των ιερών και δημόσιων χώρων.
Ο χορός ήταν  μέρος εκδηλώσεων εορτών γάμων και λοιπών ευκαιριών αλλά και μυστηρίων και τελετών. Όπως και σήμερα.
Έτσι από άποψης κουλτούρας ακόμη και τα θεάματα απαιτούσαν συμμετοχή, το θέατρο ήταν το πανεπιστήμιο του λαού η ύψιστη διδαχή του μύθου, έλεγαν: ο Αισχύλος απόψε θα διδάξει Πέρσες.
Σήμερα σχεδόν όλες οι μορφές τέχνης είναι απολύτως παθητικές: βλέπεις και ακούς τηλεόραση, ραδιόφωνο, βιβλίο, περιοδικό, κινηματογράφο, θεατρική παράσταση, συναυλία, διάλεξη ακόμη και τα παιχνίδια των παιδιών γίνονται μοναχική υπόθεση.
Διατηρείται λοιπόν μια μικρή αντίσταση ακόμη στην παθητική συμμετοχή και καλώς.
Παρατηρώ ότι τελευταία τα ουζερί και τα ταβερνάκια με ζωντανή μουσική αγκαλιάστηκαν από τους νέους που εφάρμοζαν φαντάζομαι ασυνείδητα την αρχαία λογική της διασκέδασης: φαγητό, ποτό, παρέα, κουβέντα, μουσική, χορός.


162.
Στην Ελλάδα ο ιδανικός διανοούμενος θεωρείται αυτός που μιλάει με το παράδειγμα του. Εξάλλου τους διανοούμενους στην Ελλάδα τους βρίσκεις παντού.
Πιο εύκολα βρίσκεις στην εξοχή ένα διανοούμενο ξωμάχο παρά στις αίθουσες των κουλτουριάρηδων βερμπαλιστών.
Για τούτο δεν χαίρουν και κανενός σεβασμού όσοι δηλώνουν διανοούμενοι και καλλιτέχνες.
Πιο εύκολα λένε το μάστορα τάδε καλλιτέχνη, όπως έλεγαν και στην αρχαία εποχή του γλύπτες μαστόρους και τους καλούς γλύπτες καλλιτέχνες και τους αρχιτέκτονες πρωτομάστορες και μιλάμε για Φειδία και Καλλικράτη.
Για τούτο η λέξη καλλιτέχνης όταν αποδίδεται σε κάποιον είναι είτε εξαιρετική τιμή είτε απόλυτος εξευτελισμός κοροϊδία .

163.
Η Ελλάδα είναι ο μόνος τόπος που οι συγγραφείς πληρώνουν το τύπωμα των έργων τους και μετά το μοιράζουν δωρεάν.
Χίλιες φορές καλύτερη η ποίηση που μοιράζεται δωρεάν από περίσσευμα ψυχής παρά η γλοιώδης ωμή εμπορικότητα της πόρνης τέχνης των προοδευμένων υποτίθεται.
Οι θεραπαινίδες της πόρνης τέχνης αποδεικνύονται προαγωγοί και χρηματιστές.
Πολύ χαίρομαι που ζω στη χώρα των ποιητών που μοιράζουν αφιλοκερδώς τη τέχνη τους.

164.
Στις κριτικές επιτροπές όπως παντού καταλήγουν οι έχοντες όχι τέχνη όχι γνώση αλλά χρήμα και μέσον για να ευνοήσουν το χρήμα, για τούτο στην Ελλάδα είναι συνήθως κατάπτυστη έννοια η κριτική γενικά και ειδικά η επαγγελματική κριτική.
Μόνο αν ο άνθρωπος αποδειχθεί κάτοχος ακούγεται για τη γνώση ή την τέχνη του και γενικά για τη σοφία του.
Αυτό μπορεί να γίνει για τον πρώτο τυχόντα που θα επιδείξει αυτά τα προσόντα, παρά για τον πολυπτυχιούχο τάδε που δε μπορεί να δέσει τα κορδόνια του.
Γενικά δεν συμβάλει το τι ή το πώς το λέει κανείς τόσο, όσο το τι ή πως  και γιατί το κάνει.
Δύσκολος κόσμος οι Έλληνες αφού έχουν μάθει να επιπλέουν στις ακαθαρσίες γνωρίζουν και πως να προφυλάγονται από αυτές.

165.
Κάλλιο κούλης στη Κίνα παρά διανοούμενος στην Ελλάδα, λιγότερους ανταγωνιστές θα βρεις.

166.
Αν οι καλλιτέχνες και οι διανοούμενοι είναι οι πιο ευτυχείς άνθρωποι λόγω της απεξάρτησης τους από τα υλικά εγκόσμια αγαθά τότε δεν υπάρχει ευτυχέστερος από τον Έλληνα καλλιτέχνη και διανοούμενο.
Αν όμως είναι ψευτοκαλλιτέχνης ή ψευτοδιανοούμενος τότε γίνεται ο δυστυχέστερος και καλώς.

167.
Ας είναι ότι θέλει η ψυχή του Έλληνα ένα να μη γίνει φτηνή και χυδαία.
''Ας φυλαχτούμε από τη φθήνια και τον εκχυδαϊσμό των αισθημάτων!''

168.
Αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος για αυτό χρειάζεται η αντίσταση στη φθήνια των αισθημάτων.

169.
Η Ελληνική φιλοπρωτία και χαρακτήρας, η διαχρονική αβεβαιότητα και η απεξάρτηση από τη ποσοτικοποίηση, που επιβάλλει τόπος, ιστορία, άνθρωποι είναι ιδανικοί σύμμαχοι στη δημιουργική διάκριση.
Το δύσκολο περιβάλλον βγάζει αυξημένες δυνατότητες.
Η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ εύκολο περιβάλλον μάλλον το δυσκολότερο δυνατό.

ΚΥΡΙΟ ΜΕΡΟΣ ΚΕΦ ΙΘ [149-158]

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
                   
149.
Ελλάς σημαίνει πέτρα του φωτός[Ελ+λας]
Ισχύει κυριολεκτικά και μεταφορικά.

150.
Ο τόπος όπου ζούμε οι Έλληνες είναι τόσο όμορφος τόσο ποικίλος τόσο διαφορετικός σε κάθε γωνιά του, προικισμένος με μέτρο, με αρμονία, με κάλλος φυσικό σε κάθε επίπεδο, φυτικό, ζωικό, τοπίου, πλούσιο υπέδαφος, γόνιμο έδαφος, θάλασσα γεμάτη αλιεύματα. Έχει ο τόπος μας βιοποικιλότητα όση όλη η υπόλοιπη Ευρώπη μαζί.
Είναι στρατηγικό σημείο από κάθε άποψη στεριάς θάλασσας και αέρα.
Νερά, ποτάμια, κλίμα. Κατάλογος προσόντων ατελείωτος.
Το κέρας της Αμάλθειας μικρό και θαυματουργό.

151.
Ο τόπος αυτός αποτελεί δώρο θεού. Οι άνθρωποι που εγκλιματίστηκαν εδώ καθίστανται υπεύθυνοι της τεράστιας αυτής κληρονομιάς.
Πολλές φορές ασχημονούν βεβηλώνοντας τον, αλλά κατά βάθος έχουν και οι πλέον αδιάφοροι συναίσθηση του θαύματος όπου ζουν.

152.
Το υπέροχο σκηνικό γίνεται μάρτυρας υπέροχου δράματος:
Από τη μια τη χαρά της ζωής των κατοίκων του κι από την άλλη τα εμπόδια που δεν τελειώνουν ποτέ.
Ο μύθος του Σίσυφου αυτή τη κατάσταση περιγράφει και δηλώνει.
Κανένας λαός δεν είναι τόσο δεμένος πολιτιστικά με τη αγάπη για κάθε είδους ζωή και με την ίδια τη χαρά της ζωής και ταυτόχρονα με τόση σοβαρότητα αυστηρότητα.Συνήθως γίνεται ή το ένα ή το άλλο.

Το υπέροχο τοπίο γεννά μόνο του μια ευθύνη για τη χαρά της ζωής, θες δεν θες εδώ θα χαρείς με τον ήλιο τη θάλασσα τη φύση τους ανθρώπους τα ζώα τα φυτά.
Δεν δικαιούσαι να μην υμνήσεις τα θεία, να μην νοιώσεις τη χαρά τη ζωής, να μην την αναδείξεις, να μη την προφυλάξεις.
Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει γι' αυτόν ακριβώς το λόγο.
Όσο κι αν προσπαθούν μερικοί ντόπιοι και ξένοι.
Όσο υπάρχει ήλιος θάλασσα και πέτρες η Ελλάδα θα είναι εδώ.

153.
Ο Ελληνικός χώρος αξιοθέατος μα περισσότερο αξιοβίωτος, σκηνικό υπέροχης ζωής, συλλογή εκλεκτών στιγμών.

154.
Ο χώρος και της φύσης και των ανθρώπων γίνεται σκηνικό μεγαλόπρεπων έργων και πράξεων άξιων ανθρώπων, αντάξιων τέτοιων δώρων.

155.
Όπου κι αν ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει με την απουσία της, πάντοτε ο νόστος της επιστροφής με γυροφέρνει, δεν με αφήνει να ξεχάσω, με στοιχειώνει.

156.
Οι Έλληνες της διασποράς δύστυχοι σαν τον Οδυσσέα, τρέχουν μακριά από την αγκαλιά της μητέρας γης πάντα επιστρέφοντας.

157.
Ο Οδυσσέας έστω κι αργά καταφέρνει να γυρίσει στην πατρίδα του ξεπαστρεύοντας τους μνηστήρες.
Εκείνους η ξένη χώρα τους κρατάει μακριά μαζί με τους μνηστήρες της.
Κάποιοι ενδίδουν στον νόστο και τότε βρίσκουν μνηστήρες κι εδώ.
Ότι αξίζει το διεκδικούν πολλοί και άξιοι ενίοτε.

158.
Οι ξένοι επισκέπτες νοιώθουν την εξάρτηση αυτή τον νόστο κι έρχονται και ξανάρχονται και γίνονται Έλληνες στο τέλος.

ΚΥΡΙΟ ΜΕΡΟΣ ΚΕΦ ΙΗ[143-148]

ΕΡΩΤΑΣ
143.
Η σεξουαλική ζωή του έλληνα  κινείται στα πλαίσια του συντηρητικού και του προωθημένου ταυτόχρονα.
Η απόσταση μεταξύ τους είναι μεγάλη όπως απέχουν και τα πρόσωπα που βιώνουν το ένα ή το άλλο μπορεί και τα δύο ταυτόχρονα:
Από δω η γυναίκα μου κι από κει το αίσθημα μου...

144.
Η σεξουαλική ζωή της Ελληνίδας κινείται κι αυτό σε δύο επίπεδα το πραγματικό και το επιθυμητό η απόσταση συνήθως είναι κοντά στο μηδέν.
Επειδή η Ελληνίδα παίρνει αυτό που θέλει έτσι κι αλλιώς.
Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια...

145.
Η σεξουαλική δραστηριότητα και  η εκμετάλλευση της από τη γυναίκα: για κάθε είδους εκμετάλλευση της δύναμης επιρροής του είναι παροιμιώδης η αντίστοιχη με εφοπλιστικού γραφείου δραστηριότητα:
''τρίχα από ... σέρνει καράβι''.
επομένως όλες μαζί τον στόλο ολόκληρο..
Δεν ξέρουν μόνο οι Έλληνες από καράβια ξέρουν και οι Ελληνίδες!

146.
Η γυναίκες εκμεταλλεύονται τους άντρες έτσι και οι άντρες εξαπατούν τις γυναίκες. Οπότε οι γυναίκες εξαπατούν τους άντρες για να μην τις εξαπατούν εκείνοι, οπότε κι εκείνοι τις εκμεταλλεύονται. Έτσι μένουν όλοι ευχαριστημένοι σαν σε φαρσοκωμωδία:
''Μύλος χάρβαλος η υπόθεση''



147.
Το τελευταίο λόγο τον έχει ο πατέρας, όλους τους άλλους η μητέρα ώστε να σιγουρευτεί πως θα συμφωνήσει κι ο πατέρας.
Στην ουσία δηλαδή το πρώτο και τον τελευταίο λόγο τον έχει η μητέρα.
Εκεί το εξουθενωτικό κίνητρο γνωστό σαν  μητρικό ένστικτο δημιουργεί την απόλυτη αυτοθυσία, σε αυτό συμπαρασύρεται και το πατρικό ένστικτο, και δημιουργούνται μέσω της στοργής συχνά σχέσεις εξάρτησης .
Σε άλλα μέρη του κόσμου οι γονείς διώχνουν τα παιδιά προκειμένου να αυτονομηθούν.
Εδώ από την απόλυτη στοργή όχι δεν τα διώχνουν αλλά τα κρατάνε περισσότερο από οπουδήποτε.
Βέβαια αυτό είναι φυσικό χαρακτηριστικό όλων των νοημόνων ζώων.
Η υπερβολή αυτή έχει τη θετική πλευρά της.
Η οικογένεια ως λιμάνι προστασίας αρχικά αλλά και ως έννοια ασφάλειας στο τέλος.

148.
Ο Έλληνας και η Ελληνίδα πρέπει να παλέψει για να ανεξαρτητοποιηθεί   από την οικογένεια.

Αυτή η πάλη με τον εαυτό του πρώτα και μετά με τους άλλους κάνει συνειδητή την ελευθερία κι όχι αυτόματη.
Επαληθεύεται κι εδώ το "θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.''

ΚΥΡΙΟ ΜΕΡΟΣ ΚΕΦ ΙS[138-142]

ΤΟ ΣΟΪ
138.
Ο Έλληνας  έχει Οικογένεια και Σόι κι όχι απλά συγγενείς. Η ελληνική οικογένεια είναι σφιχτοδεμένη μέχρι ασφυξίας αλλιώς δεν αντέχει, το ίδιο ίσχυε και για το σόι.

139.
Οι άλλοι λαοί έχουν σχέσεις με τους συγγενείς και την οικογένεια αλλά και αυτοτέλεια.
Ο Έλληνας όχι: είναι ένα με την οικογένεια και χωρίς συγγενείς νιώθει εκτεθειμένος και μάλλον είναι.

140.
Ο Έλληνας έχει το σόι έχει και τη παρέα.
Όταν δεν έχει καλό σόι  ή δεν έχει σόι αποκτάει μεγάλη παρέα.
"Τους συγγενείς δεν τους διαλέγεις τους φίλους ναι".

141
Η παρέα μοιάζει με το σόι είναι μόνιμη: για μια ζωή, απαιτητική: όλοι για έναν κι ένας για όλους, και τόσο κολλητή που γίνεται μέχρι και ενοχλητική: Θα σε βοηθήσει θες δεν θες. Έχει τις ιδιότητες που έχει το καλό σόι.

142.
Όσο το σόι και η παρέα είναι αυθεντικά και θετικά και σωστά λειτουργούν προς τη σωστή κατεύθυνση αλληλεγγύης και δεσίματος.
Μα ακόμη και τυπικά λειτουργούν με θετικό πρόσημο.



ΚΥΡΙΟ ΜΕΡΟΣ ΚΕΦ ΙΕ [135-137]

Η ΞΕΝΙΤΙΑ
135.
Οι Έλληνες ξενιτεύονται ή προσπαθούν να αλλάξουν τη χώρα τους.

136.
Η Ελλάδα έχει περισσότερους μετανάστες και πρόσφυγες από κατοίκους.
Το παράδοξο είναι πως αυτό γίνεται και εντός και εκτός αυτής.

137.
Οι Έλληνες πάντα θα γυρεύουν  τη πατρίδα τους σε άλλες χώρες και σε άλλες χώρες τη πατρίδα τους.

ΚΥΡΙΟ ΜΕΡΟΣ ΚΕΦ ΙΔ [127-134]

ΚΟΙΝΩΝΙΑ
127.
Στατιστικά στοιχεία του Ελληνισμού.
Οι Έλληνες σε όλο το κόσμο είναι περίπου πενήντα εκατομμύρια.
Στην Ελλάδα είναι μόνο δέκα.
Υπάρχουν Έλληνες σε κάθε χώρα του κόσμου.
Η Ελλάδα είναι απλά ένα πανέμορφο τοπίο με τόσο όμορφο κόσμο που τον εκμεταλλεύονται διάφορες δυνάμεις και που επιχειρούν παντοιοτρόπως  να τον αφήσουν αν είναι δυνατό χωρίς πατρίδα.

128.
Το καλύτερο που μπορεί κανείς να πει για την αστική τάξη στη Ελλάδα είναι πως τώρα πια είναι ανύπαρκτη ευτυχώς.
Έτσι έχουν ξεχωρίσει μόνοι τους οι αθώοι από τους ενόχους, τα θύματα από τους θύτες.
Πράγμα που ήταν εξαιρετικά δύσκολο στην Ελληνική κοινωνία ανέκαθεν που ο πλούσιος με το φτωχό απείχαν ελάχιστα.

129.
Οι 'Ελληνες ευγενείς είναι στην ουσία όπως πάντοτε οι άριστοι, νοικοκυραίοι από καλή οικογένεια και εστία: με μόρφωση, ήθος, δράση και εξαιρετική  παράδοση δηλαδή συνέχεια σε βάθος χρόνου και μονιμότητα σε τόπο.
Συνήθως στρατιωτικοί, επιστήμονες, δάσκαλοι, καλλιτέχνες, έμποροι, ναυτικοί.
Γλυτώσαμε από τους "Ευγενείς" που δεν γνωρίσαμε και χαρήκαμε τους ευγενείς που γνωρίζουμε.

130.
Η δεινοπάθειες δεν επέτρεψαν ούτε βιομηχανικές επαναστάσεις ούτε ανάπτυξη κοινωνικών τάξεων.
Ευτυχώς πηδήξαμε τα επώδυνα στάδια της απόλυτης αποκτήνωσης, της βεβήλωσης του περιβάλλοντος τεχνητού και φυσικού.
Ευτυχώς δεν γνωρίσαμε σοβαρή μόλυνση του περιβάλλοντος αλλά και ταξική διαφοροποίηση στη κοινωνία μέσα σε αυτό το συνονθύλευμα, η αστική τάξη υπήρξε απολύτως αδιευκρίνιστη σαν ανύπαρκτη.
Μάθαμε λοιπόν ότι όλοι μπορούν να φτάσουν στη κορυφή κι αυτό μας άρεσε πολύ.
Μετά βέβαια διαπιστώναμε ότι η κορυφή ήταν πιασμένη από τους Εφιάλτες της κρυφής αστικής τάξης.

131.
Οι αστικοποιημένοι άνθρωποι υπήρξαν λυπηρό φαινόμενο επειδή αποκόπηκαν από την ύπαιθρο και τη παραδοσιακή σύνδεση τους με τη φύση κι έτσι έχασαν τον αυθεντικό τρόπο ζωής των ελλήνων.
Ευτυχώς τελευταία λόγω συγκυριών αυτό ξανά αλλάζει κι έτσι οι αστικοποιημένοι μαλθακοί και μορφωμένοι θα γίνουν μορφωμένοι αγρότες, ψαράδες, παραγωγοί, και θα διαχυθεί η μόρφωση εκεί που ήταν άγνωστη.

132.
Ο αστικοποιημένος άνθρωπος ζει εγκλωβισμένος σε ένα τεχνητό περιβάλλον.
Δεν μπορεί  να χρησιμοποιήσει τη παραδοσιακή γλώσσα έκφρασης.
Έτσι δεν ξέρει πως να χαρεί, να γλεντήσει, να κλάψει, να εκφραστεί.
Χρησιμοποιεί έτσι ξένα πρότυπα έκφρασης που τα προσαρμόζει.
Αλλοιώνεται ο τρόπος έκφρασης, ο αστικοποιημένος άνθρωπος μένει κενός έκφρασης και ευάλωτος στη διάβρωση και την αδιαφορία ή δημιουργεί νέα ενδιαφέροντα πρότυπα σύγχρονα που εκφράζουν και αυτόν και άλλους.

133.
Ο τρόπος που αντιμετωπίζει το θάνατο η Ελληνική κοινωνία είναι πάντοτε χαρακτηριστικός.
Στα ίσια σαν κακό κλητήρα.
Η ζωή είναι γλυκιά κι ο χάροντας κακός μαντατοφόρος.

134.
Ακόμη και αντιαισθητικά ακαλαίσθητα φαινόμενα δείχνουν τη σχέση του Έλληνα με το κόσμο.
Ακόμη και στο θάνατο οι Έλληνες θέλουν να είναι άρχοντες έστω και με πολυέλαιους σε νεκροφόρες.

ΚΥΡΙΟ ΜΕΡΟΣ ΚΕΦ ΙΓ [124-126]

ΘΡΗΣΚΕΙΑ
124.
Άλλοι λαοί έχουν θρησκεία εμείς έχουμε ιερά και όσια έχουμε ιερείς και τράγους.
"Δεν κάνουν τα ράσα τον παπά ο παπάς κάνει τα ράσα"
''αν είσαι και παπάς με την αράδα σου θα πας''

125.
Η μεγάλη σύγκρουση του πνεύματος με το παπαδαριό της Ελληνικής ορθόδοξης εκκλησίας οι αφορισμοί του Ροΐδη του Λασκαράτου.
Δεν είναι δουλειά της εκκλησίας να στέλνει κατάρες, αντιθέτως είναι δουλειά των τράγων όπου θίγεται το μαγαζί και η τσέπη τους.

Η πραγματική εκκλησία καταδίκασε και κατήργησε τους αφορισμούς. Πράγμα που σημαίνει ότι η κατάρα γυρίζει σε κείνους τους τράγους που άδικα την έστειλαν.

Ο Καζαντζάκης  όλως παραδόξως λόγω τράγου τη γλύτωσε και δεν αφορίστηκε αφού ήταν τέκτονας όπως και ο αρχιεπίσκοπος Αθηναγόρας, κι ως γνωστόν κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει.
Και οι τρείς τους όμως δεινοπάθησαν άγρια με το παπαδαριό.

126.
Τον αιώνα που πέρασε η Ελληνική εκκλησία διαφύλαξε τα ιερά και τα όσια της φυλής διέδωσε και διέσωσε τον Ελληνισμό καταρχήν στις καρδιές των Ελληνόπουλων που έμαθαν να διαβάζουν αρχαία Ελληνικά από το ψαλτήρι.
Μιλάω πάντοτε για τους ιερείς, οι τράγοι έπαιξαν άλλους ρόλους είχαν πάντοτε πολλούς κυρίους πάντοτε καλοπληρωτές, ποτέ όμως κάποιον που δεν είχε ούτε ρούχο να φορέσει και το κυριότερο ήταν εσταυρωμένος.
Για τούτο ο κόσμος έχει στο μυαλό και τη καρδιά του τους ιερείς  και στο φτύσιμο το παπαδαριό.

ΚΥΡΙΟ ΜΕΡΟΣ ΚΕΦ ΙΒ [119-123]


ΠΑΙΔΕΙΑ
119.
Η Ελληνική παιδεία: μαζική εκπαίδευση σε σχολεία όπου μεγαλουργούν οι δάσκαλοι και οι μαθητές ως άλλοι ήρωες λόγω έλλειψης υποστήριξης και απίθανων αντιξοοτήτων.

120.
Η υπέρβαση του προβλήματος της λειτουργικότητας του σχολείου τώρα είναι η ύπαρξη προσωπικοτήτων που φτιάχνουν προσωπικότητες ανεξαρτήτως υποδομών.
Καλοί δάσκαλοι υπάρχουν για τούτο και υπάρχουν εξαιρετικοί μαθητές.
Όχι λόγω συστήματος, δεν λέμε πως το σύστημα δεν κάνει απολύτως τίποτε αλλά δεν αρκεί. Αν τώρα διορθωθεί και το σύστημα τότε η ομάδα θα πετάει.
Το σχολείο υστερεί σε στόχους, σε μέσα και σε κίνητρα. Τα μέσα είναι θέμα χρημάτων και κάποια στιγμή θα είναι επαρκή όμως οι στόχοι και τα κίνητρα έχουν κάνουν με την απλή κοινή λογική οργάνωσης και διαχείρισης των πόρων.

121.
Όσο οι διδάσκοντες παραμένουν χωρίς υποστήριξη ουσίας με άθλια βιβλία και προγράμματα σπουδών μόνο προσωπικότητες θα φτιάχνουν.
Η παιδεία όμως είναι όχι μόνο κρίση αλλά και μάθηση  όχι μόνο μόρφωση αλλά και εκπαίδευση σε βάθος και εύρος , γνώση και εξειδίκευση στη πράξη και βέβαια επαγγελματική πείρα απο μικρή ηλικία.

122.
Οι καθηγητές τρέμουν τα φοβερά Ελληνόπουλα. Σε όλο το κόσμο οι καλοί καθηγητές τρέμουν τους άριστους μαθητές οι υπόλοιποι απλά αδιαφορούν. Παντού το καλό φοβάται το καλύτερο, το δυνατό, το ελπιδοφόρο, αλλά και χαίρεται για αυτό.

123.
Η αρχή στην οποία στηρίχτηκε η σύγχρονη Ελληνική παιδεία ήταν και είναι ο ελληνοχριστιανικός πολιτισμός .
Το άνθος του χριστιανικού πολιτισμού στο ρωμαλέο και πανάρχαιο κορμό του Ελληνικού πνεύματος και ήθους.
Η αρχή της πίστεως της αγάπης της ελπίδας όχι τυφλής αλλά με χάρη και πειθώ με έρευνα και γνώση με ελληνικό υπόβαθρο.

ΚΥΡΙΟ ΜΕΡΟΣ ΚΕΦ ΙΑ [110-116]

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
110.
Το μεγάλο κεφάλαιο βλέπει τη χώρα μας σαν μια μικρή υποσημείωση αλλά έχει το Ελληνικό έθνος ως αντίπαλο δέος αφού είναι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομικά δύναμη παγκοσμίως.
 Δεν έχουν τα κράτη το πλούτο αλλά τα έθνη. Είναι γνωστό ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα.
Τα κράτη απλά τον διαχειρίζονται εφόσον είναι στη ζώνη επιρροής τους.
Το Ελληνικό έθνος είναι το πιο πλούσιο μετά το εβραϊκό.
Η Ελλάδα και το Ισραήλ παραμένουν απλές υποσημειώσεις για το μεγάλο κεφάλαιο δυο λαοί της διασποράς ταλαιπωρημένοι και ανθεκτικότατοι .

111.
Η οικονομία του Ελληνισμού είναι κάτι διαφορετικό από την οικονομία του Ελληνικού κρατιδίου.
Ο ίδιος ο Ελληνισμός είναι κάτι διαφορετικό από το κράτος Ελλάδα.
Η Ελλάδα καταρχήν είναι ότι απέμεινε -μετά από μια σειρά πολέμων- από την πατρίδα του Ελληνισμού που καταρχήν περιλαμβάνει τη μικρά Ασία, τη βόρειο Ήπειρο, την ανατολική Θράκη.
Ο πληθυσμός της Ελλάδας είναι περί τα δέκα εκατομμύρια και συρρικνώνεται  ενώ του Ελληνισμού περί τα πενήντα σε όλο το  κόσμο.
Ίδια οικονομική επιφάνεια έχουν οι Έλληνες της Αμερικής ή της Αυστραλίας ή της Ευρώπης με τους Έλληνες της Ελλάδος;

112.
Όλα τα κράτη του κόσμου διαθέτουν παράσιτα.
Εμείς εδώ τώρα τα καλοταΐζουμε τα παράσιτα μας λόγω των τεράστιων αναγκών σε στρατιωτικές δαπάνες.
Εξαιτίας των γεωπολιτικών συνθηκών η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα σε όλο το κόσμο σε αναλογία δαπανών στρατιωτικής εξοπλισμών άμυνας ανά κάτοικο.
Η μικρή Ελλάδα είναι και θα παραμείνει οπλισμένη σαν σκορπιός.
Αλλά μόνο αν παράγει μόνη της τα όπλα της δεν θα έχει νόημα η μίζα για την αγορά τους από άλλους.
Είναι οι σύμμαχοι μας Αμερικάνοι Άγγλοι Γερμανοί Γάλλοι Ιταλοί και τα τσιράκια τους που πηγαινοέρχονται με δωράκια για κείνους που στήνουν τις αντλίες για να μας ρουφάνε το αίμα.
Το ίδιο κάνουν και στα κουτορνίθια γύρω μας.

113.
Οι κλασσικοί Έλληνες καπιταλιστές της Ελλάδος είναι δακτυλοδεικτούμενοι σαν ήρωες ή σαν καρικατούρες επιχειρηματία.
Επιχειρηματίες δεν είναι αυτοί που ζουν σε βάρος των συμπολιτών τους δια της πλαγίας οδού. Ούτε αυτοί που λειτουργούν πάντοτε σαν παράσιτα εμποδίζοντας τους σωστούς και τους άξιους να λειτουργήσουν έτσι αυτοί αυτοεξορίστηκαν για να μπορούν να λειτουργήσουν ορθά.
Επιχειρηματίες είναι αυτοί που καταφέρνουν να δημιουργήσουν ακόμη και σε ένα περιβάλλον με ατελείωτες αντιξοότητες ανομία παρανομία και πολυνομία.
Μόνο κάτι τοξικά παράσιτα μπορούν να ευνοούνται σε ένα τέτοιο περιβάλλον.
Οι Έλληνες επιχειρηματίες λειτούργησαν πάντα ή σαν ήρωες ή σαν εφιάλτες.
Οι πρώτοι διαπρέπουν στο κόσμο, οι δεύτεροι "διαπρέπουν" στην Ελλάδα.
Διαθέτουν δίκτυο παραπετάσματος καπνού: κανάλια, εφημερίδες, περιοδικά,
Δίκτυο άντλησης πόρων από μεγάλα έργα: κατασκευαστικές,  πλοία , διυλιστήρια, εμπόριο στρατιωτικών συστημάτων, αντιπροσωπείες ξένων πολυεθνικών. φιλανθρωπικά ιδρύματα και οργανισμούς
Οι προδοσίες δεν μένουν αναπάντητες, ευτυχώς τους γνωρίζουν όλοι.
Θα πληρωθούν όπως οι δοσίλογοι της κατοχής, όπως οι αλλοτινοί εφιάλτες.


114
Το ελληνικό κεφάλαιο είναι εκτός Ελλάδος.

115.
Ο χειρότερος καπιταλισμός είναι των πολυεθνικών, απρόσωπος και αλύπητος.
Αυτός στην Ελλάδα είναι ξενόφερτος αλλά κρατάει γερά.

116.
Οι ελληνικές επιχειρήσεις είναι βασικά οικογενειακές. Μεγάλες ή μικρές

117.
Ρωμαίικη οργάνωση και διοίκηση: κακό χωριό τα λίγα σπίτια.
Όλοι τα κάνουν όλα άρα κουτσά στραβά όλοι  ξέρουν  λίγο από όλα.
Πολυπραγμοσύνη σημαίνει εύρος γνώσεων ίσως με μικρό βάθος αλλά σφαιρική άποψη των πραγμάτων.

118.
Ο καταναλωτισμός στην Ελλάδα μεγάλος έρωτας που δεν κατέληξε σε γάμο λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρων.                    

ΚΥΡΙΟ ΜΕΡΟΣ ΚΕΦ. Ι [105-109]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10

105.
Οι άλλοι λαοί έχουν θεσμούς. Τους περισσότερους τους δημιούργησαν οι Έλληνες , λίγους από αυτούς αφέθηκαν ήσυχοι να τους χαρούν οι ίδιοι μέχρι σήμερα.
Το διεθνές κατεστημένο δείχνει έτσι την ευγνωμοσύνη του με τους εδώ εγκάθετους πρεσβευτές των κακώς εννοουμένων συμφερόντων τους μας έχουν γίνει κακό σπυρί.
Κακώς δεν έχουν τιμωρηθεί όπως τους αξίζει ώστε να τους τσούζει η ανάμνηση και μόνο.

106.
Το Ελληνικό κατεστημένο μόνο Ελληνικό δεν είναι.
Είναι αμερικανικό, αγγλικό, γερμανικό, γαλλικό, ιταλικό, ρωσικό ισραηλινό, τουρκικό, και πολλά άλλα.
Το παρήγορο είναι πως ένα σώμα που έχει τόσα παράσιτα κι αντέχει έχει φοβερή ρώμη και αντοχή.
Εκφράζεται όντως σε τρείς τομείς: γεροντοκρατία, γραφειοκρατία, μητριαρχία.

107.
Στην Ελλάδα λειτουργούν τρείς τάσεις αξιοκρατίας, όταν δεν το κάνουν οδηγούν σε αναξιοκρατία.

Α. Η σοφία που προκύπτει από την εμπειρία προηγείται της ορμητικότητας της νεότητας στην ειρήνη και στο πόλεμο.

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι γέροντες δικαιούνται να προηγούνται ανεξαρτήτως  γνώσης, ωριμότητας, εμπειρίας, σοφίας και κυρίως ακεραιότητας.

Αυτή είναι η πρώτη στρέβλωση αναξιοκρατίας.
Όλοι αυτοί που δωροδοκούνταν από νέοι έμαθαν καλά το μάθημα και για τούτο ως  έμπειροι εγκάθετοι [των εχόντων συμφέρον από τη διαφθορά] λειτουργούν εναντίον μας.
Για να μη φεύγει το δάκτυλο από το μέλι βάζουν και τα παιδιά, τα εγγόνια, τα δισέγγονα τους ώστε να παρασιτούν οικογενειακώς.
Οι άξιοι δεν έχουν ανάγκη πιστοποιητικών οικογενειακής προέλευσης και η γνώση έτσι κι αλλιώς μπορεί να διοχετευθεί από τους παλιότερους στους νεώτερους.
Άρα η οικογενειοκρατία πρέπει να σπάσει άμεσα πάση θυσία.


Β. Οι άνθρωποι είναι ίσοι απέναντι ο ένας στον άλλο στα πλαίσια μιας κοινωνίας δικαιοσύνης και έννομης τάξης, αν και είναι εντελώς ανόμοιοι ο καθένας σε σχέση με τον άλλο στη φύση του σε όλα τα επίπεδα.


Η φύση αλλάζει εξελίσσεται αλλά γενικά στην Ελληνική ιστορία υπάρχουν κάποιες νοοτροπίες :
Οι γυναίκες προηγούνται σε υποθέσεις του οίκου ακόμη και με την ευρύτερη του όρου έννοια.
Οι άνδρες προηγούνται σε υποθέσεις ρώμης, δύναμης αποφασιστικότητας και ορμητικότητας  αλλά και ψυχραιμίας και ορθολογισμού.
Αυτές οι αρχές ισορροπούν μέσω της διάκρισης αφού προφανώς υπάρχουν και εξαιρέσεις προσωπικές αλλά και μεταστροφές της κοινωνίας [ή και της  φύσης] που εκπαιδεύει αναλόγως τα πρόσωπα ανεξαρτήτως φύλλου, ηλικίας ή άλλου χαρακτηριστικού.


Η αντρική και η γυναικεία φύση αλληλοσυμπληρώνονται. Καμία δεν είναι ανώτερη γενικά, αλλά και οι δύο είναι ανώτερες και κατώτερες σε κάποια χαρακτηριστικά.

Οφείλει το άτομο να βρίσκει τις ιδιαίτερες ικανότητες του και να τις μεγιστοποιεί  καθώς και τα ελαττώματα του και να τα περιορίζει.
Το κράτος οφείλει να εκμεταλλεύεται αυτές τις ικανότητες των πολιτών στο έπακρο προς όφελος του συνόλου, και μάλιστα να τις υποβοηθάει.

Από την αρχαιότητα ο Ελληνικός πολιτισμός θεωρεί τις γυναίκες ανώτερες στα θέματα του οίκου με την στενή του όρου έννοια, κι εκμεταλλεύεται αυτές τις ιδιαίτερες δημιουργικές ικανότητες για τούτο τις θεωρούσε ιδανικές για θέματα διοίκησης και οργάνωσης του σπιτιού.

Τις θεωρούσε όμως ακατάλληλες για υποθέσεις που απαιτούσαν  χαρακτηριστικά στα οποία η φύση ευνοεί το αντρικό φύλλο όπως στον πόλεμο για παράδειγμα. Αυτά που ίσχυαν τότε είχαν σαν αποτέλεσμα διακρίσεις που στηρίζονταν στην έντονη διαφορά συνεισφοράς σε τομείς κρίσιμους.
Βέβαια με τη τεχνολογία αυτό έχει ήδη καταρριφθεί αφού οι συνθήκες του πολέμου άλλαξαν όπως και σε όλους τους άλλους τομείς της κοινωνίας.
Παρόλα αυτά οι  Ελληνίδες  παραμένουν υποδεέστερες στην συνεισφορά τους έναντι των αντρών όπως στο στρατό, γεγονός που θα μπορούσε να ευνοεί δικαίως τις διακρίσεις ακόμη.
Είμαστε άνισοι έναντι του νόμου, κι εκεί όπου οι νέοι χάνουν ενάμιση χρόνο από τη σταδιοδρομία τους για να εκπαιδευτούν στο στρατό, οι νέες πιάνουν τις θέσεις εργασίας με ένα προβάδισμα ενάμιση χρόνου.
Ξεκινούν δηλαδή με προβάδισμα στον εργασιακό στίβο.
Κατά τα άλλα μιλούν ακόμη για ισότητα.

Μιλάνε πολλοί και δικαίως για την υπερβολή της Ελληνίδας μάνας, δεν ακούω όμως τίποτε για την υπερβολή του Έλληνα πατέρα ειδικά για την κόρη.
Υπάρχει μεγάλη ένταση συναισθημάτων στην ελληνική οικογένεια και καλώς, αφού αντισταθμίζει όλες τις υπερβολικές αντιξοότητες με περισσή στοργή και αγάπη.


Γ. Το κράτος επιβάλλεται όλων.
Αυτό δεν σημαίνει ότι επιβάλλεται μόνο δια της ρώμης που εξορισμού του δίνουν όλη η δομή του, οι νόμοι  αλλά και οι πολίτες.
Η δικαιοσύνη και η τάξη είναι αυτή που νομιμοποιεί το κράτος.

Όλη η διάρθρωση του κράτους απαρτίζεται από ξεκάθαρες διαδικασίες, που ευνοούν την λογική οργάνωση , που προάγει παραγωγικότητα και αποτελεσματικότητα σε όλους τους τομείς με σκοπό τη ποιότητα ζωής των πολιτών στο σύνολο τους.
Αυτές οι διαδικασίες διενεργούνται και ελέγχονται μέσω ενός συστήματος που ονομάζεται γραφειοκρατία και είναι σύστημα διασφάλισης της ποιότητας-καταλληλότητας- και της ποσότητας -πληρότητας-των στόχων.

Αν όμως παρατηρούμε έλλειψη παραγωγικότητας και αποτελεσματικότητας σημαίνει ότι η γραφειοκρατία δεν λειτουργεί σωστά, είτε λειτουργεί ελλιπώς, είτε καθ' υπερβολή..

Οι μόνοι λόγοι για τους οποίους μπορεί να συμβεί αυτό είναι επειδή οι επιλογές -οι στόχοι- των ανθρώπων ή οι διαδικασίες-τα μέσα- είναι λανθασμένες  άρα λόγω  άθελης αστοχίας ή λόγω ηθελημένης ευστοχίας σε στόχους μη κοινωφελείς.
Αν επρόκειτο για αστοχίες θα είχαν διορθωθεί, αφού αυτό σημαίνει οργανώνω και διοικώ.
Άρα πρόκειται όχι για αστοχία αλλά για ευστοχία κακής προαίρεσης που απαίτησε χρόνο χρήμα γνώση και πολύ κακουργία.

Η συμμετοχή σε αυτό το έγκλημα  των διοικητών και οργανωτών του κράτους της Ελλάδας  είναι ο μόνος τρόπος για να διαιωνίζεται η κατάσταση αυτή.

Για τούτο ο θετικός όρος γραφειοκρατία έχει πάρει στις μέρες μας αρνητική χροιά ως έκφραση ενός κράτους αδικίας παρανομίας και ανομίας ενός κράτους δυνάστη κι όχι υπηρέτη. Ενός τρόπου διάχυσης των μεγάλων ευθυνών σε τεράστιο πλήθος ανθρώπων ώστε να μένουν ατιμώρητοι οι απατεώνες.

Το καθεστώς αυτό θα καταργηθεί και θα ξαναχτιστεί εκ του μηδενός. Είναι καθεστώς που βρωμάει από τη κορυφή και οφείλεται στο ότι δρα ανεξέλεγκτα με καιροσκοπισμό ψέματα και απάτες.
Είναι στη φύση του ανθρώπου να τα πράττει αυτά, άρα πρέπει να τεθούν όρια στενά και αποτρεπτικά.
Επειδή η απόλυτη έλλειψη του κράτους δημιουργεί σοβαρότατα προβλήματα [ας είναι προβληματικό το κράτος  έχοντας υπερβολική γραφειοκρατία] θα δημιουργηθούν παράλληλες δομές για να στηρίξουν το κάθε φορά τμήμα που αντικαθίσταται από υγιείς ανεξάρτητες δομές, σαν δομή που στηρίζει τη λειψή δομή και παίρνει τη θέση της .
Θα έλεγα πως μοιάζει με τις σκαλωσιές που βάζουμε στις οικοδομές για να αφαιρέσουμε την ελαττωματική κολώνα αντικαθιστώντας τη με μια νέα. Ανθεκτικές ευέλικτες και ευμετάβλητες κατά βούληση δομές.

Πρέπει να κορφολογεί ο λαός την ηγεσία συχνά πυκνά, ώστε αυτή να μην προλαβαίνει να διαβρωθεί ακολουθώντας το νόμο περί της εντροπίας: όλα τείνουν σε διάλυση.
Επίσης απαιτείται να την αντικαθιστά με άξια ηγεσία, που θα δίνει εξετάσεις μέσω του προγράμματος της και θα ελέγχεται  με βάση το πρόγραμμα της  αυτό.
Θα ελέγχεται από θεσμό πιστότητας εφαρμογής του προεκλογικού της προγράμματος και διαφάνειας για τον τρόπο υλοποίησης .
Στον ελεγκτικό αυτό θεσμό θα προΐσταται ο πρόεδρος της δημοκρατίας που δεν θα εκλέγεται από πολιτικούς αλλά από δικαστικούς που ρόλος του θα είναι να ελέγχει τη ποιότητα της παραγόμενης πολιτικής την αποτελεσματικότητα της διοίκησης στην οργάνωση του κράτους πάντα με βάση το πρόγραμμα: Αν τήρησε δηλαδή το συμβόλαιο της με το λαό. Διοργανώνοντας μια πολιτική δίκη στο πέρας της θητείας κάθε κυβέρνησης όπου θα γίνεται απολογισμός και άμεσα καταλογισμός ευσήμων ή ποινών.
                     
108.
Το κράτος είναι η θεραπεία όλων των προβλημάτων των κοινωνιών με οργανωμένο  και μαζικό τρόπο.
Στην Ελλάδα πιστεύουμε ότι το κράτος πρέπει να υπηρετεί όχι να ποδηγετεί για τούτο όταν καταντά άδικο το γράφουμε στα παλιότερα των υποδημάτων μας, απλά το αγνοούμε μέχρι να συγκρουστούμε.

109.
Οι Έλληνες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν το κράτος τους ως ένα άδικο και παράλογο κατασκεύασμα. Έχουν δίκιο και μπράβο τους γιατί ακριβώς έτσι έχουν τα πράγματα.
                       


  

ΚΥΡΙΟ ΜΕΡΟΣ ΚΕΦ Θ[85-104]


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8
ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΟΥΣ

85.
Σύμπτωμα ουσιαστικό της Ελληνικής ψυχής διαχρονικά η μυθοπλασία

  86.
Πλάθουμε μύθους για τον κόσμο ολάκερο.
Οι μύθοι είναι κωδικοποίηση σε δομές μεταφορικά της συμπυκνωμένης ιστορίας αλλά και της επιστήμης ,της αλήθειας εν γένει.
Ο μύθος είναι όπως και η παροιμία λαϊκή σοφία χιλιάδων ετών εμπειρίας.

 87.
Μύθος πρώτος: του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει!

88.
Αναζητώ με προσοχή άλλο λαό του οποίου ο τράχηλος να έχει αποτινάξει τόσους ζυγούς όσους ο δικός μας. Δεν βρίσκω ούτε έναν!

89.
Μόλις ρίξουμε τους άδικους ξενόφερτους τυράννους πετάγονται οι ηθικοί αυτουργοί οι ξένοι προστάτες και δηλώνουν ''εμείς πέσαμε δεν μας διώξατε!'.


90.
Μύθος δεύτερος,  οι Έλληνες γίνονται εκλεκτός λαός με τη βούλα της ιστορίας τους.
Η ιστορία λέει  πως ο Κολοκοτρώνης είπε: "ο θεός έβαλε την υπογραφή του και δεν τη παίρνει πίσω..'' και δικαιώθηκε εκ του αποτελέσματος.

91.
Κάποιος πρέπει να γράψει  για τη περίπτωση των ξενολατρών από τη μια και της ξενοφοβίας των Ελλήνων.

92.
Μύθος τρίτος, οι Έλληνες πιστεύουν στον ξένο δάκτυλο.
Και μετά το μύθο τα παραμύθια: οι Έλληνες δεν αναλαμβάνουν ποτέ τις ευθύνες τους, ποτέ δεν έφταιγε για τίποτε κανείς εκτός του Έλληνα.
Η ιστορία όμως λέει άλλα:

Οι σύμμαχοι [άγγλοι, γάλλοι, γερμανοί, ρώσοι, ιταλοί ] έβαλαν όχι δάκτυλο αλλά όλο το χέρι για να πετύχουν τη μικρασιατική καταστροφή ώστε και του χεριού τους να μας έχουν και τη τράπεζα της Ανατολής να αδειάσουν από το χρυσό της.

Ο Αγγλικός δάκτυλος χρηματοδότησε με λίρες στον εμφύλιο τους δεξιούς για να σφάζουν τους αριστερούς.

Ο Αμερικανικός δάκτυλος χρηματοδότησε πολιτικούς για να ρημάξουν την εθνική μας παραγωγή και να δανειστούμε στο έπακρο για να βάλλουν στο χέρι διάφορα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου όπως κάνουν παντού αλλά και για να εξοπλιστούμε μέχρι το λαιμό.

Ο Ισραηλινός δάκτυλος χρηματοδότησε και δωροδόκησε καθηγητές και συγγραφείς να αλλάξουν την ιστορία και τα εκπαιδευτικά εγχειρίδια παλιότερα και πρόσφατα.
Ο Γερμανικός και οι παρατρεχάμενοι του [Τουρκικός, Ιταλικός βουλγαρικός, Αλβανικός και Σκοπιανός ] επίσης.

Οι Γερμανοί μάλιστα δωροδόκησαν πολιτικούς στρατιωτικούς και κάθε άλλον για να πάρουν τα μεγάλα εξοπλιστικά και κατασκευαστικά έργα στη χώρα μας από την ίδρυση της και μετά.
Να μην δώσουν ούτε το δάνειο πίσω, ούτε και αποζημιώσεις για το 2ο παγκόσμιο πόλεμο
Η Αμερική και το προτεκτοράτο της στην Ευρώπη η Γερμανία επίσης φρόντισε την τελευταία οικονομική κρίση να τη γυρίσει σε όφελος της κλέβοντας τον Ελληνισμό όπως κι άλλους.

Ο Ρωσικός δάκτυλος χρηματοδοτούσε στον εμφύλιο τους αριστερούς να σφάζουν τους δεξιούς.

Επομένως τα παραμυθάκια τα αφήνουμε και κρατάμε τους μύθους μας.

93.
Άλλωστε και σε προσωπικό επίπεδο δουλεύει ο μύθος αυτός.
Ποιος Έλληνας πιστεύει ότι δεν υπάρχει δάκτυλος ή μέσον σε οποιοδήποτε υποτίθεται αδιάβλητο διαγωνισμό, εξετάσεις, προκήρυξη έργου, λαχείο, εκλογές, μεταθέσεις, διορισμούς,  κλπ .
Με τόσα που έχουμε δει αυτή η καχυποψία δεν θα μας φύγει ποτέ.

94.
Η καχυποψία υπήρξε ποτέ αναστολέας ευθύνης;
Μάλλον το αντίθετο, αφού για κείνους που αν και αδικήθηκαν κατάφωρα  λειτουργούν σωστά, μόνο η ευθύνη και η αίσθηση καθήκοντος τους κρατάει ,ούτε η δικαιοσύνη ούτε και η αξιοκρατία προφανώς αφού καταστρατηγούνται.
Αλλά και στην περίπτωση που η καχυποψία μένει άδεια περιεχομένου βοηθά να επαγρυπνεί κανείς και να κατανοεί πως λειτουργούν τα πράγματα.
Η διαφθορά δεν είναι δα και ελληνική ανακάλυψη.
Απλά οι έξυπνοι δύσκολα πιάνονται κι ας κάνουν μεγάλες απάτες και κλεψιές.
Ο λαός χαρακτηριστικά λέει:
''ξέρεις να κλέψεις;
-ξέρω!
-ξέρεις να κρύψεις;
-όχι!
-ε τότε δεν ξέρεις να κλέψεις!

                       
95.
Αφού λοιπόν όλοι οι μύθοι στηρίζονται στη πραγματικότητα, οι παρεμβάσεις δεν είναι μεταφυσική εικόνα στη φαντασία μας, αλλά οξυδερκής παρατήρηση και κατανόηση του πως λειτουργεί η ανθρώπινη φύση διαχρονικά.
Μη ξεχνάμε ότι είμαστε ο λαός που γέννησε την ιστορία.
Οπότε οι προσδοκίες μας ελαττώνονται ή και εκμηδενίζονται αναλόγως, κι έτσι ο καχύποπτος καταντάει κυνικός οξυδερκής παρατηρητής.
Καλό είναι ,να είναι προετοιμασμένος κανείς για το χειρότερο, τότε το καλό του φαίνεται σαν θείο δώρο, ενώ αν το μπορεί βοηθά να διορθωθεί το πράμα.

96.
Σύμπτωμα: Η συνεχής απομυθοποίηση: η συνεχής αποκαθήλωση των πάντων, από τα  υψηλότερα κατορθώματα μέχρι και τα του εαυτού μας.
Οι μύθοι που μένουν μπορεί να είναι μόνον διαχρονικοί, όλοι οι άλλοι μικροί μεγάλοι διαλύονται γρήγορα.

''Οι ήρωες και οι φιλοξενούμενοι μοιάζουν με ψάρια, στη τρίτη μέρα βρωμάνε!''

Η απόλυτη δύναμη του Ελληνισμού ανέκαθεν: " ναι μεν... αλλά!"
-Έλα μωρέ σιγά το κατόρθωμα!
αν τίποτε δεν είναι αρκετό τότε το υψηλό μένει ακόμη χαμηλό.
Αυτό μεταφράζεται με δύο μύθους ο πρώτος του Αισώπου: η αλεπού που όσα δεν σώσει τα κάνει κρεμαστάρια.
Δηλαδή απαξιούμε αυτά που δεν μπορούμε να φτάσουμε.
Αλλά μήπως αποτελεί το απόλυτο κίνητρο για την πρόοδο στα ύψη αυτή η, ας τη πούμε, απληστία;
Έχουμε το δεύτερο μύθο του Ικάρου που έφτασε τον ήλιο και έλιωσαν τα φτερά του που ήταν από κερί :
Τίποτε δεν είναι αρκετά υψηλό για τους τολμηρούς ακόμη κι αν τσακιστούν.

97.
Καταναγκαστική η σύγκριση όλων με τον εαυτό μας.
''Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος'' Πρωταγόρας
Άγχος συνεχούς αναμετρήσεως.
Η απλή παρουσία του άλλου γίνεται απειλή για τη πρωτοκαθεδρία μας ,
και τότε η φιλοπρωτία χωρίς όρια γίνεται αγώνας αναίρεσης, παρεμπόδισης, παραπλάνησης των άλλων, αντί για αγώνας ανέλιξης.
Όμως χωρίς εξαιρέσεις ο κανόνας της αγωνιστικότητας δεν θα λειτουργούσε.

98.
Είμαστε ένας λαός με μεγάλες σκέψεις και μεγάλα έργα όπως φαίνεται από την ιστορία μας , που όμως δεν μας φαίνονται και τόσο σπουδαία.
Αυτό λέγεται μετριοφροσύνη αλλά κι ανικανοποίητη τελειοθηρία, αυτό καταντάει σε μελαγχολία.

99.
Υπάρχει άραγε άντρας ανά την υφήλιο που να μην αμφισβητήθηκε έστω και για αστείο ο αντρισμός του;
Τώρα ας θυμηθούμε πως βρίζουν οι αγγλοσάξονες λένε: άντε να ...
Οι Έλληνες λένε: θα σε ...
Επιθετική διάθεση στο έπακρο!

100.
Ας θυμηθούμε τις δυο συχνότερες βρισιές
έχουν να κάνουν με την έλλειψη επιθετικής ανδρικής συμπεριφοράς η οποία υποδεικνύεται κατακριτέα.

101.
Σύμπτωμα ανασφάλειας ή απόρροια έντονου κυνηγιού η καχυποψία;
Πρώτη αντίδραση σε ότι ακούει ο Έλληνας λέει:
"Με δουλεύεις;"
Πως να τον γελάσεις έναν άνθρωπο που έχει μάθει το μυαλό του να προλαμβάνει το κακό πρώτα και μετά να αποδέχεται το καλό.

102.
Ο Έλληνας δεν έχει ένα μόνο τρόπο συμπεριφοράς, άλλοτε είναι ντροπαλός κι εσωστρεφής κι άλλοτε εξωστρεφής και κοινωνικότατος.
Δεν μπορεί να νοιώθει άνετα και χαλαρός όταν ξέρει ότι αυτοί που του χαμογελούν του σκάβουν το λάκκο πάντα "φιλικά".
Έχει αποκτήσει λοιπόν μια σοβαρότητα μια αυτοσυγκράτηση και επιφυλακτικότητα. Αφού αυτό που φοβάται του προκύπτει συχνά.

103.
Όταν γελά , όταν γλεντάει, όταν χαίρεται,  με πραγματικούς φίλους , γίνεται ήλιος ξάστερος το πρόσωπο του και η ψυχή του και λες πως είναι δυνατό να υπάρχει τόση διαφορά στο ίδιο πρόσωπο.
Η απόλυτη αυστηρότητα της δωρικής κολώνας με το Βάκχο στο ίδιο σώμα;

104.
Ανάμεσα στο μύθο και στην ιστορία των Ελλήνων πάντα παρών ο φόβος και η απειλή φανερή και υπόγεια.